PLANOWANIE I ZAGOSPODAROWANIE PRZESTRZENNE
Sprawy formalno-prawne z zakresu planowania i zagospodarowania przestrzennego, a więc dotyczące:
sporządzania i zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy,
sporządzania i zmiany miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,
wydawania decyzji o warunkach zabudowy,
wydawania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
reguluje ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r, Nr 80, poz. 717; ze zmianami z 2004 r. Nr 6, poz. 41
i Nr 141, poz. 1492; 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz. 1087; z 2006 r. Nr 45, poz. 319
i Nr 225, poz. 1635; z 2007 r. Nr 127, poz. 880; z 2008 r. Nr 199, poz. 1227, Nr 201, poz. 1237 i Nr 220, poz. 1413) oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy:
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (Dz.U. z 2004 r. Nr 118, poz. 1233),
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U z 2003 r. Nr 164, poz. 1587),
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2003 r. Nr 164, poz.1588),
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy (Dz.U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1589).
W zakresie regulacji prawnych odnoszących się do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy - istotne znaczenie mają regulacje prawne zawarte w przytoczonej wyżej ustawie w art. 9- 14.
Wyjaśnić należy, iż Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w sposób ogólny określa planowany sposób zagospodarowania całego terytorium gminy (jako jednostki podziału terytorialnego państwa), zawierający informacje o położeniu obszarów przeznaczonych pod zabudowę i inne funkcje, o przebiegu głównych szlaków komunikacyjnych, terenów chronionych itp.
Studium przyjmowane jest jako uchwała rady gminy. Nie posiada jednak rangi przepisu prawa miejscowego.
Stanowi jednak ono podstawę do opracowywania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, a więc jest dokumentem poprzedzającym sporządzenie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
W studium formułuje się zasady polityki przestrzennej danej gminy oraz integruje dokumenty programowe i wizje związane z jej rozwojem gospodarczym i społecznym.
Jak już wcześniej wspomniano - Studium nie jest prawem, ale zobowiązaniem władzy lokalnej do działań zgodnie z wyznaczonymi kierunkami. Stanowi więc zespół zapisów, ustalonych i uzgodnionych jako nienaruszalne uwarunkowania i kierunki zagospodarowania, przyjęte jako podstawa do opracowania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Dokument ten zawiera bardzo szeroki zakres informacji na temat środowiska naturalnego gminy, jej społeczności i gospodarki.
Przedmiotem studium są treści:
związane ze stanem istniejącym, czyli diagnoza aktualnej sytuacji społeczno–gospodarczej gminy i uwarunkowań jej rozwoju, dająca rozpoznanie obiektywnych okoliczności rozwoju,
określające kierunki rozwoju przestrzennego i zasady polityki przestrzennej, czyli podstawowe reguły działania w przestrzeni przyjęte przez samorząd lokalny.
W zakresie regulacji prawnych odnoszących się do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego - istotne znaczenie mają regulacje prawne zawarte w przytoczonej wyżej ustawie w art. 14, 15, 17, 18, 19, 20, 29, 32, 35, 36, 37 wskazanej wyżej ustawy.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi podstawę planowania przestrzennego w gminie. Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest aktem prawa miejscowego. Przy sporządzaniu planów miejscowych wiążące są ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, pod rygorem nieważności planu.
Jeżeli dana nieruchomość objęta jest obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - możliwości jej zainwestowania można sprawdzić wyłącznie w oparciu o zapisy tego planu.
Sam proces związany z przygotowywaniem inwestycji obejmuje uzyskanie wypisu i wyrysu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stanowiących postawę do uzyskania pozwolenia na budowę.
Za sporządzenie wypisu i wyrysu pobierane są opłaty skarbowe na podstawie ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U.Nr 225, poz. 1635 z późniejszymi zmianami).
Ocena aktualności studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Barlinek i miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, wykonana na podstawie art. 32, została przyjęta przez Radę Miejską w Barlinku w dniu 26 października 2006 r. Uchwałą Nr LVI/429/2006. Poniżej link do strony bip ze wskazaną Uchwałą:
http://gmina.barlinek.sisco.info/zalaczniki/1769/Zalacznik__do__Uchwaly_nr_LVI_429_2006.doc
Poza wymienionymi w treści ww. Uchwały planami zagospodarowania przestrzennego - Gmina Barlinek przystąpiła:
1. Na podstawie Uchwały Nr LII/375/2006 Rady Miejskiej w Barlinku z dnia
29 czerwca 2006 r. przystąpiła do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego na terenie miasta i gminy Barlinek pomiędzy ulicami Szosową, Przemysłową, Okrętową i Szosą do Lipian. Podstawowym celem tego planu miejscowego jest wskazanie nowych terenów pod dalszy rozwój funkcji produkcyjno-składowej i usługowej, usankcjonowanie istniejącej zabudowy mieszka-niowej, usługowej i produkcyjnej oraz określenie zasad realizacji i modernizacji infrastruktury technicznej i komunikacyjnej. Projekt planu obejmuje obszar o powierzchni około 126,96 ha. Przewidywany termin zakończenia prac nad sporządzeniem planu - 30 czerwiec 2009 r.
2. Na podstawie Uchwały Nr XIV/120/2007 Rady Miejskiej w Barlinku z dnia
25 października 2007 r. do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla strefy 1.13. w Studium – tzw. „Osiedla Moczkowo”. Przedmiotem tego planu będzie przede wszystkim: wyznaczenie terenów niezbędnych pod realizację obwodnicy wewnętrznej miasta, powiększenie terenów zabudowy jednorodzinnej, wytworzenie strefy koncentracji usług, urządzenie terenu ogólnodostępnej zieleni, a także ustalenie zasad obsługi tych terenów w zakresie infrastruktury komunikacyjnej
i technicznej. Projekt planu obejmuje obszar o powierzchni około 39 ha. Przewidywany termin zakończenia nad sporządzeniem planu - III kwartał 2009 r.
Natomiast w 2008 r. - na mocy Uchwały nr XXV/324/2008 Rady Miejskiej w Barlinku z dnia 28 sierpnia 2008 r. zmienione zostało Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Barlinek, przyjęte Uchwałą Nr XLV/426/2002 Rady Miejskiej
w Barlinku z dnia 30 września 2002 r., w obszarze położonym w obrębie Krzynka i Płonno
w gminie Barlinek. Przedmiotem tej zmiany Studium było jest przede wszystkim wyznaczenie odpowiedniego obszaru dla eksploatacji złóż w obrębie Krzynka i Płonno
gm. Barlinek. Zmiana Studium objęła obszar około 300 ha.
***
Ustalenia przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy określa rozdział 5 w przytoczonej wyżej ustawie.
Art. 4 w/w ustawy wskazuje, że ustalenia przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie, a w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego lub sposobu zagospodarowania terenu i warunków zabudowy dla innych inwestycji następuje na wniosek inwestora.
Przez inwestycję celu publicznego rozumie się działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (wojewódzkim, krajowym) stanowiące realizację n/w celów, które zostały określone w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r. poz. 261, Nr .2603 jednolity tekst).
Podczas opracowywania projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dokonuje się analizy warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikających z przepisów szczególnych, oraz stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się realizację inwestycji.
W przypadku decyzji o warunkach zabudowy muszą być spełnione łącznie warunki określone w art. 61 ust. 1 ustawy.
Są to:
1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;
2) teren ma dostęp do drogi publicznej;
3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;
5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu
w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2003 r. Nr 164, poz.1588) w celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu wyznacza się wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu tzn. linii zabudowy, wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu, szerokości elewacji frontowej, wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, geometrii dachu.
Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego lub warunków zabudowy można zawiesić na okres nie dłuższy niż 12 m-cy od dnia złożenia wniosku. Burmistrz podejmuje postępowanie i wydaje decyzję, jeżeli:
1) w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego albo
2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono planu miejscowego.
Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego i warunkach zabudowy powierza się osobie wpisanej na listę izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów.
Zgodnie z ust. 1 art. 63. ustawy w odniesieniu do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości.
Decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Informację tej treści zamieszcza się w decyzji.
Ponadto organ, który wydał decyzję, o której mowa w art. 59 ust. 1, jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innej osoby, jeżeli przyjmuje ona wszystkie warunki zawarte w tej decyzji. Stronami w postępowaniu o przeniesienie decyzji są jedynie podmioty, między którymi ma być dokonane jej przeniesienie.
Organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli:
1) inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę;
2) dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji.
